بررسی ارتباط شدت علایم بالینی و آزمایشگاهی با پیش آگهی کودکان مبتلا به گلومرولونفریت حاد متعاقب عفونت استرپتوکوکی بستری در بیمارستان حضرت علی اصغر(ع)

زمینه و هدف: پیش آگهی فرم اپیدمیک گلومرولونفریت حاد متعاقب عفونت استرپتوکوکی(apsgn=acute post streptococcal glomerulonephritis) در کودکان، خوب می باشد ولی در فرم های اسپورادیک، درجاتی از آسیب کلیوی گزارش شده است. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط شدت تظاهرات بالینی و آزمایشگاهی با پیش آگهی کودکان بیمار می باشد. روش بررسی: پرونده تمامی بیمارانی که با تشخیص apsgn در بین سالهای 82-1368 بستری شده بودند، مرور شد. این مطالعه، توصیفی گذشته نگر بود. معیارهای انتخاب بیماران شامل هماچوری، شواهد عفونت اخیر استرپتوکوکی، کاهش گذرای c3 و پیگیری حداقل به مدت 6 ماه بود. شدت تظاهرات بالینی در شروع و شدت آسیب کلیه در آخرین بار مراجعه، امتیازبندی شد. از t-student test، برای مقایسه میانگین و از wilcoxon rank test، جهت مقایسه امتیازها و ارتباط بین تظاهرات اولیه و پیش آگهی بیماران استفاده شد و از spearman، جهت تعیین ارتباط بین متغیرها استفاده شد. 05/0p<، معنی دار تلقی شد. یافته ها: 66 کودک(51 پسر، 15 دختر) با میانگین(انحراف معیار) سنی 94/8 سال(4/2±) در مطالعه قرار گرفتند. در گروه سنی زیر 10 سال، فراوانی فشار خون بالا در حد متوسط و شدید(03/0=p)، هیپرکالمی(01/0=p)، ازوتمی(034/0=p) و پروتئینوری(01/0=p)، بیش تر از کودکان با سن بالاتر بود، هر چند که امتیاز بالینی، آزمایشگاهی و امتیاز کل دو گروه تفاوت معنی دار نداشت. مدت پیگیری بیماران به طور متوسط، 72/1 سال بود. 63%، بهبودی کامل داشتند، در 34/6% بیماران، نارسایی کلیه، در 57/7%، پروتئینوری، ادرار غیر طبیعی در 78/28% و فشار خون بالا در 54/4% بیماران یافت شد. ارتباط آماری معنی داری بین امتیاز آزمایشگاهی و نهایی بیماران در هنگام بستری با امتیاز نهایی هنگام آخرین بار مراجعه یافت شد(0001/=p). نتیجه گیری: اگر چه apsgn سیر بالینی خوبی دارد ولی باقی ماندن درجاتی از آسیب کلیوی به دور از انتظار نیست و پیگیری طولانی مدت بیماران، خصوصاً آنهایی که تظاهرات بالینی شدیدتری در شروع داشته اند، اهمیت دارد.